Bieguny magnetyczne, zwane "enes" i zapisywane jako "ns", są punktami w magnesie, gdzie siła pola magnetycznego osiąga swoje maksimum.
Oznaczenie N reprezentuje biegun północny magnesu, podczas gdy S odpowiada biegunowi południowemu każdego magnesu. Gdy do magnesu neodymowego przyłoży się drugi magnes tymi samymi biegunami, dojdzie do odpychania. Natomiast złączenie magnesów przeciwnymi biegunami skutkuje przyciąganiem.
Już w starożytności odkryto pewną interesującą regułę - niektóre obiekty wabią inne przedmioty. W zależności od materiał, z jakiego wykonany jest dany przedmiot, magnes przyciąga wszystkie obiekty wykonane z żelaza lub mieszanki metali z rodziny ziem rzadkich, na które działa pole magnetyczne.
Ponadto, zauważono, że każdy przedmiot wykonany z żelaza może zyskać dodatkowe właściwości magnetyczne, będąc w zasięgu silnego magnesu. Jednak nigdy nie osiągać na stałe właściwości magnetycznych, chyba że zostaną poddane na długotrwałe działanie silnego pola magnetycznego.
W ten sposób można stworzyć na przykład silny magnes neodymowy.